پلی اتیلن چگالی پایین اولین بار در سال 1933 در انگلستان توسط Imperial Chemical Industries Ltd. (ICI) در حین بررسی اثرات فشارهای بالا بر پلیمریزه شدن پلی اتیلن تولید شد. ICI در سال 1937 حق ثبت اختراع را دریافت کرد و تولید تجاری خود را در سال 1939 اغاز کرد. این ماده اولین بار در جنگ جهانی دوم بعنوان عایق برای کابلهای رادار مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1930 Carl Shipp Marvel ، یک شیمیدان امریکایی یک ماده چگالی بالا را کشف کرد اما این شرکت در شناسایی پتانسیل این محصول شکست خورد و این امر به Karl Ziegler از the Max Planck Institute for Coal Research at Mülheim an der Ruhr, W.Ger. واگذار شد و اعتبار اختراع پلی اتیلن چگالی بالا خطی را بدست اورد که Ziegler با Erhard Holzkamp در سال 1953 این فرایند را بسط داد و واکنش در فشار پایین را با یک ترکیب الی فلزی تسریع بخشید. این فرایند بعدها توسط شیمیدان ایتالیایی Giulio Natta, گسترش یافت و ترکیبات اکنون بعنوان کاتالیزورهای Ziegler-Natta شناخته میشوند. به خاطر این ابداع Ziegler جایزه نوبل را برای شیمی در سال 1963 دریافت کرد. از ان زمان تاکنون، دانشمندان از طریق کاربرد کاتالیزورهای مختلف و بکارگیری روشهای مختلف پلیمرزه پلی اتیلن با ویژگی ها و ساختارهای گوناگونی را تولید کرده اند. برای مثال LLDPE, در سال 1968 توسط شرکت Phillips Petroleum معرفی گردید.