یکی از محیط های مهاجم برای پلیمرها نور ماورای بنفش است. در معرض قرار گرفتن محصولات پلاستیکی، برای مثال لوله های پلی اتیلنی، برای ساعات طولانی در برابر نور فرابنفش بخصوص در حضور اکسیژن و ازون، منجر به وقوع تخریب های شیمیایی تحت مکانیزم های گوناگون در ساختار آن ها می شود و نهایتا با تضعیف خواص مکانیکی محصول، طول عمر سرویس دهی آن کاهش خواهد یافت.